De stappen die we als kind doorlopen zijn: spelend kind, trauma, protest, boosheid, schuld en masker. Elke keer als we dit rondje lopen, verdiepen we het masker en verkleinen we het spelend kind in onszelf. De aankomende blogs neem ik je mee in alle stappen van dit proces zodat je inzicht krijgt in wat jouw spelend kind blokkeert en, misschien nog wel belangrijker, je de vrijheid gaat voelen haar te laten stralen.
Schuld
De baby voelt die boosheid ook maar is nog niet bij machte om de volwassene fysiek weg te duwen. Toch kun je duidelijk zien wanneer een baby boos is. Boosheid is echter geen fijne energie. Een kind is nog zo afhankelijk van de volwassene dat het wegduwen van deze volwassene een nog groter probleem oplevert. Namelijk de angst om niet te overleven. In de jaren dat je nog zo afhankelijk bent van de mensen die je opvoeden is het bijna onmogelijk om juist die mensen buiten te sluiten. Dus wat doet het kind? Hij trekt de boosheid weer naar binnen en praat zichzelf een schuldgevoel aan. Hoe kon hij nu zo boos zijn op ......? Ze is altijd zo lief voor hem. Ze geeft zulke heerlijke knuffels. Het kind creëert een schuldgevoel dat het de volwassene zo ver heeft weggeduwd en de energie van de boosheid wordt omgezet in een negatieve overtuiging naar zichzelf. "Ik ben ook zo onhandig!" "Ik ben dom" "Ik kan niets goed doen" etc. Hier ontstaan de eerste overtuigingen waarop het kind zijn karakter bouwt.