De stappen die we als kind doorlopen zijn: spelend kind, trauma, protest, boosheid, schuld en masker. Elke keer als we dit rondje lopen, verdiepen we het masker en verkleinen we het spelend kind in onszelf. De aankomende blogs neem ik je mee in alle stappen van dit proces zodat je inzicht krijgt in wat jouw spelend kind blokkeert en, misschien nog wel belangrijker, je de vrijheid gaat voelen haar te laten stralen.
Trauma
Het spelende kind ontdekt hoe de wereld in elkaar zit. Als baby ontdekt hij dat er zwaartekracht is en met drie maanden ontdekt de baby dat er afgescheidenheid is tussen hem en zijn moeder. De baby wordt een dreumes, een peuter en een kleuter. Het leert zijn eigen lijfje kennen en bewegen. Ook leert hij dat je nat en misschien wel koud wordt van regen, dat de zon lekker warm is maar dat je je daar ook aan kan verbranden. Het spelende kind leert van elke nieuwe ervaring en hij slaat deze nieuwe ervaring als een soort blauwdruk op in zijn hersenen. Soms komt het spelende kind iets tegen waar het van schrikt. Een kachel die heet is, mama die boos is omdat hij helemaal nat is geworden van het spelen in een plas, eten wat bitter smaakt etc. Deze ervaringen geven hem een onveilig gevoel. Ook de emoties van de mensen om hem heen kunnen verwarrend zijn. ' Mama lacht wel maar ze voelt niet blij. Papa is heel boos maar ik weet niet wat ik gedaan heb.' Je kunt je vast voorstellen dat hierbij veel verwarring of schrikmomenten komen kijken. Wat maakt dat het water uit de kraan de ene keer koud is en de andere keer heet? Waarom is mama de ene keer boos en de andere keer blij? De wereld geeft geen consistent beeld en dat betekent dat het spelende kind al lerende een hoop schrikmomenten ervaart waarbij hij zich even niet meer veilig voelt. Naarmate het kind ouder wordt zullen deze schrikmomenten afnemen. Het spelende kind begrijpt beter hoe de wereld in elkaar zit en zal minder ervaringen tegen komen waar onbegrip aan te pas komt. De momenten waar dit onbegrip wel aanwezig is, voelen onveilig en dit noemen we trauma. Eigenlijk kun je stellen dat elke ervaring waarin we ons onveilig voelen een trauma is. Voor een kind zullen de redenen achter het trauma kleiner zijn dan voor een volwassene maar dat maakt voor het trauma niet uit. De energie van het trauma loopt in alle gevallen dezelfde weg en heeft het zelfde resultaat. De grote van het trauma maakt daarbij niet uit.